17 grudnia 1855 r. uruchomiono odgałęzienie Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda z Dziedzic (ob. Czechowice-Dziedzice) do Bielska. Dzięki temu ostatnie z miast, obecnie (od 1956 r.) będące częścią Bielsko-Białej, otrzymało połączenie kolejowe z resztą Cesarstwa Austriackiego. Przy tej okazji wybudowano także dworzec. W 1878 r. linia ta została przedłużona do Żywca, zaś niedługo później cieszyła się tak wielkim zainteresowaniem pasażerów, że w 1887 r. rada miejska zadecydowała o budowie nowego dworca, który lepiej odpowiadałby na potrzeby pasażerów. Wybudowany został w latach 1889-1890 przez architekta Karola Korna wg projektu Karola Schulza. Nawiązuje on stylem do innych dworców Kolei Miast Śląskich i Galicyjskich, otwartej w 1888 r. i przebiegającej właśnie przez Bielsko. Pomimo że podczas jego budowy została rozebrana stara hala peronowa, to pierwszy budynek dworcowy został zachowany i istnieje do dziś. Z kolei polichromie w stylu pompejańskim we wnętrzu nowego dworca wykonali artyści z samego Wiednia. Budynek uroczyście otwarto w 1890 r., zaś 104 lata później został wpisany do rejestru zabytków i nieco później, bo w latach 1997 – 2001, odnowiony. Jako ciekawostkę warto przytoczyć fakt, iż na budynku można podziwiać napis „K.K. PRIVILEGIRTE KAIS. FERD. NORDBAHN”, co oznacza „Cesarsko-Królewska Uprzywilejowana Kolej Północna Cesarza Ferdynanda”. Przez wiele lat był ukryty pod tynkiem, ale został odkryty na przełomie XX i XXI w. i zachowany dla potomnych.
